verhaaltje over week 2

Lieve allemaal,

We zijn al weer een week verder, een week vol nieuwe, leuke en onvergetelijke ervaringen. We zullen het even op volgorde vertellen.. dus de verhalen van het ziekenhuis zullen onderaanstaan.
Vrijdags hebben we onze mooiste en grootste aankoop gedaan tot nu toe! Een roze drie persoons hangmat. Ideaal om onze vrije relaxte uurtjes in door te brengen.
Zaterdag zijn we wezen zwemmen bij het zwembad bij het meest luxe hotel van Paramaribo. Op een balkon tussen de palmbomen hebben we ons daar de hele zaterdag prima vermaakt. Die avond was Lisanne jarig. Lisanne is de vriendin van Maartje, en Maartje is weer de vriendin van Mirjam. We hebben dus hun huisje voor het eerst gezien. Het was gek om daar te zijn, zo veel verhalen al over gehoord, foto’s gezien en nu waren we er. Daar tot een uur of 1 gezeten en toen moesten we natuurlijk de beest uithangen in het uitgaansleven hier. Om 3.00 zijn we maar naar huis gegaan want de volgende morgen werden we om 11.15 opgehaald. Samen met mw. Mac donald, een collega van haar en wij drie stapte we een gammel busje binnen waarin het wel een sauna leek. Met de brandende zon op onze rug komen we naar een uur rijden aan bij een heel mooie plek gelegen aan de Surinaamse rivier. Daar stond een feestje op ons te wachten. Met lekker Surinaams eten, een Surinaamse polonaise en de hele middag gedanst te hebben, zijn we die avond rond de klok van acht uur weer thuis. Een lange dag die best vermoeiend was naar een avondje stappen, maar zeker de moeite waard.
Dan is het maandag, onze spannende dag begint. We gaan onze eerste dag stage lopen in het ziekenhuis. Met goede moed, maar met een klein beetje zenuwen in onze buik fietsen we ’s ochtends weg in ons uniform. Echt zo grappig, fietsen we daar met ons uniform aan door Paramaribo. Aangekomen in het ziekenhuis worden we door een aardige vrouw opgevangen. En jawel dan krijgen we ons kapje. Na eerst 5 minuten de slappe lach te hebben gehad over het wel malle (carnavals achtige) kapje op ons hoofd worden we naar onze afdelingen gebracht. Eerst gaan Melanie en Mirjam. Hun afdelingen zitten naast elkaar. Suzanne zit een eindje verder op in het ziekenhuis. Daar stonden we dan tussen allemaal negers en negerinnetjes op onze afdeling. Halloooo?? (oh nee goedemorgen, hallo, hi en hoi worden hier namelijk niet geaccepteerd). Ontvangen worden we door een broeder of zuster. Deze gaf ons een korte rondleiding op de afdeling en toen moesten we maar zien wat we gingen doen? Oke…uhm… wat zal ik gaan doen dachten we allemaal. De een moest iemand gaan wassen, zonder ook maar enige informatie te hebben van een patiënt, welk ziektebeeld de persoon had. Zonder uitleg te hebben gehad waar waskommen te vinden waren enz. (Mirjam) de ander mocht de hele linnenkamer gaan opruimen. Alles netjes opvouwen sorteren en weer terugleggen op de juiste plaats, ook leuk op je eerste dag of niet( deze taak was voor melanie) en suzanne was de pineut om meteen naar binnenkomst een opname te doen, anamnese bij iemand afnemen. Tjonge, jonge jonge… wat een eerste indrukken hadden we al naar een uur. Iets wat ook erg wennen is, is de manier waarop je elkaar hier aan spreekt, geen voornaam, geen achter naam, geen mevrouw. Maar wij zijn vanaf nu Zuster Spijkerbosch, Zuster Zandvliet en zuster IJsendoorn. Maar ook de andere zuster en broeders spreek je met zuster of broeder aan en dan de achternaam. En wat jammer dat ze nu geen janssen, van hoek, of de boer heten. Maar: Antoemwhai, chandio, nawar… niet echt makkelijk om te onthouden dus. Oké de eerste dag was dus niet zo super, maar over 3 dagen hebben we weer weekend en het wordt vast wel leuk, Gelukkig is dat ook zo. Nu naar 4 dagen hebben we het wat meer naar ons zin. Maar wat kunnen we goed de verschillen tussen de culturen ontdekken zeg. Wel heel leuk. Linnen om bedden op te maken, is er weinig. Dus de hele week wordt het linnen gewoon omgedraaid. Fris idee he, als je met 35 graden de hele dag in je bedje loopt te broeien in een ziekenhuis zonder airco??? Tussen de middag krijgen we elke dag dat we werken een warme maaltijd. Echt gezond, iedere dag groente, vlees en rijst of cassave.
Dus we eten aardig gezond. Onze doelen kunnen we allemaal wel behalen. Iets wat wel een fijn idee is. Ook hebben we deze week te horen gekregen dat we nog een week vakantie op mogen nemen. Iets wat we zeker niet aan onze neus voorbij laten gaan natuurlijk. Vanmiddag hadden we een evaluatie met ons opleidingshoofd. We hebben afgesproken dat we de laatste week vakantie nemen. Een week vol nieuwe ervaringen veel gezien te hebben en erg zelfstandig te zijn geworden, gaan we nu lekker weekend houden. Morgen naar white beach, zaterdag naar de cola creek, en zondag weer een leuke Surinaamse verjaardag. Lieve mensen tot volgende week, dan is er weer een verhaal!!

Liefs van ons