WEER EEN LEUK BERICHT

Lieve mensen,

Onze derde week is al weer voorbij gevlogen!! Weer een geweldige week met zo veel mooie ervaringen. We beseffen steeds meer dat we aan de andere kant van de wereld zijn. Dat dit de ervaring is waar we zo lang naar uit gekeken hebben. Voor gespaard hebben en dat we onwijs trots op ons zelf mogen zijn! Dat we dit toch maar even flikken met z’n drietjes!
Goed dat als eerst. Het weekend waar we zo naar uitkeken is iets anders verlopen dat we gehoopt hadden. We hadden een leuke planning met een tripje naar de cola kreek, naar het mooie witte strand in Paramaribo en een Surinaamse verjaardag! Vrijdag was het slecht weer, dus met regen was het niet gezellig om naar de cola kreek te gaan. We besloten om die middag naar de stad te gaan. Gezellig gewinkeld en met nieuwe truitjes en slippers gingen we weer naar huis. Vrijdag avond zouden we gaan stappen. Naar een lekker drankje en een kopje koffie voor Mirjam genuttigd te hebben op ons favoriete terras kreeg Mirjam hoofdpijn. Zo erg dat we besloten om naar huis te gaan. Om half 4 die nacht werd ze wakker en daar begon haar ziektebed die ze de 4 dagen erna heeft doorgemaakt. Ontzettend misselijk en die nacht 4 keer te hebben geformeerd in verpleegkundige taal (overgeven) kunnen we dus zeggen dat Mirjam ziek is. Geen white beach dus voor ons op zaterdag. Suzanne en Melanie konden naar een week werken ook thuis het verpleegkundig vak uitvoeren door voor een zieke vriendin te zorgen. ( en ja als zegt Mirjam het zelf, ze waren super lief, zuster Zandvliet en zuster Spijkerbosch, complimenten hoor!) Maar ondanks de goede verzorging van twee lieve zuster ging het niet beter. De hoofdpijn, misselijkheid ja zelfs de diaree hielden aan dus besloten we een bezoekje te brengen aan de arts. In het weekend, hoge consult kosten… maar ach, beter worden was belangrijker. Een heel aardige arts stelde zich aan ons voor genaamd dokter khoen khoen. Alle drie zaten we in zijn kleine praktijkje. En nee dat Mirjam ziek was, dat was niet het eerste wat hem opviel of bezig hield. De kapot gekrapte muskieten bulten op melanie’s benen vielen toch duidelijk meer op. Daar moest iets aan gedaan worden en op voorschriften van de arts een tot nu toe niet werkend middel gekregen. Goed Mirjam, daar kwamen we voor. De dengee mug zou haar wel eens gestoken kunnen hebben. De verschijnselen leken er althans erg veel op, Bloedprikken dus maar. Van de arts naar ons eigen vertrouwde ziekenhuis en weer terug naar de poli. Gelukkig geen dengee. Een meevaller. Maar wel een keelontsteking en een zware griep een goede antibiotica kuur, 2 strips met paracetamol en een drankje verzachtend voor de keel zouden worden moeten verlichten en inderdaad. Maandag gaat het weer stukken beter. Gewoon doorzetten. Dinsdag is ze daarom gewoon weer aan de bak gegaan!

Het werken in het ziekenhuis is leuk. Wij zijn aardig gewend aan de collega’s de cultuur, het klimaat en zij ook aan ons. Ze interesseren zich steeds meer in ons en zijn benieuwd naar de ontwikkelingen in Nederland. We mogen mee naar onderzoeken, behandelingen, zelfs mee naar operaties. We genieten elke dag weer! Wat een mooie ervaring dat wij dit mee mogen maken. Met soms alle drie het idee te hebben de slimmerik te zijn op de afdeling. Door onze goede leraren en leraressen zijn wij de enige die een juist verpleegplan kunnen opstellen aan de hand van de Gorden methode. En dit daarna dan +/- 20 keer uit te leggen aan collega’s. het doet ons goed de mensen hier te zien leren en te genieten van ons. Dit hadden we naar onze eerste week niet verwacht.
Dan is het donderdag ons weekend begint en voor Suzanne helemaal. Haar moeder, broertje, oom en nichtje komen hier voor 12 dagen op vakantie. We wachten hun op bij het hotel waar ze zullen verblijven. Gaan gezellig met ze uit eten en op vrijdag gaan we ze de stad laten verkennen. Wij kennen de stad al aardig en ze zijn dan ook vol verbazing als we precies weten welke kant we op moeten, welke straat wel en niet we moeten bezoeken. De markt is voor ons allemaal wel het hoogte punt van de dag. Bijna heel paramaribo probeert hier zijn eigen spulletjes te verkopen. Van groente en fruit, vis, potten, pannen, haar elstiekjes alles is hier verkrijgbaar. En iedereen zou het liefst willen dat je alles koopt. Het geroep naar ons van de negers hier zoals: sneeuwwitjes, white chicks, de drieling, stralend sneeuwvlokje horen we amper meer. Iets wat voor hen natuurlijk nog erg vreemd klinkt. De middag is nog niet om en we besluiten er een culturele dag van te maken. We gaan varen over de rivier in een gammel bootje. Maar o wat genieten we weer. Onder de grote brug door varend en aanmerend aan de andere kant kijken we daar ook weer onze ogen uit. De armoede straalt er hier van af. Na een half uurtje rond te hebben gelopen varen we naar fort zeelandia. Het fort zelf zit dicht, maar we kunnen hier wel mooie foto’s schieten. Mw. Van linde vind alles geweldig. (is suzanne haar mama) en ook onze gids. Met het culturele boekje in haar hand, haar foto toestel in haar andere hand zou het de mama van Mirjam kunnen zijn. We hoeven dus geen gebruik te maken van een dure gids. Nee Mw van de linde kan ons alles prima vertellen. Die avond gaan we heerlijk eten bij de javaan. De volgende morgen. Het is dan zaterdag brengen we nogmaals een bezoekje aan de markt en in de middag ploffen we ons op ligbedje bij een heel mooi zwembad. Heerlijk een middagje zonnen. We hebben we zeker van genoten.

Zaterdag; ook hier wordt carnaval gevierd en wel bij ons favoriete terras. Maar meer mensen vonden dachten zo. Wat een drukte, half Paramaribo stond daar te swingen en te dansen op Surinaamse muziek. Zaterdagavond is onzega stapavond. We vermaken ons dan in DE discotheek van Suriname. **De STRAZzZz** Suzanne die de volgende dag op 4 daagse trip gaat en mirjam en melanie die om 8 uur naar de vogeltjes markt gaan zondag wat is afgesproken met het boven buurmeisje gaan gewoon stappen. En het is zo gezellig… de tijd vergeten we.. (lees: natuurlijk wel gezien) gaan we tot 4 uur in de nacht door half 5 slapen we en Suzanne haar wekker gaat om 6 uur, kwart voor 7 neemt zij de taxi naar het hotel van haar moeder. En dan gaan mirjam en melanie er ook uit. Op naar de vogeltjes markt een markt waar je zeker een bezoekje aan moet brengen als je in Paramaribo bent. Met de ogen nog half dicht, geen make-up(niet dat dat zo belangrijk is) en ons haar in een straat of knot op de kop komen we aan bij het onafhankelijkheidsplein, waar de beroemde vogeltjes markt zou zijn. ZOU ZIJN!!!!!!! Wel geteld 20 auto’s met daarom heen 20 mannen, met daarbij iedere man 1 kooitje, met daarin 1 vogel was de vogeltjes markt. Stonden we dan. Tien over 8 zondag morgen. Wel lachwekkend hoor. Naar ook nog een fikse regenbui gehad te hebben en een lekker kopje koffie die niet te drinken was zo strek en een broodje bij een bakker ( een bakkertje waar Toet jaloers op zou mogen zijn) want oh wat hadden ze lekkere broodjes. Gaan we weer zwemmen bij het zwembad. Zonder suus vandaag! Gek hoor. Op eens is ze er niet een raar idee! Zou ze het leuk hebben!? Vast!? Melanie en Mirjam zijn er van overtuigd. We hopen dat ze een onvergetelijke ervaring mag op doen in de mooie natuur van Paramaribo. Terwijl zijn morgen in een bootje zit of in een hangmat hangt gaan zuster Spijkerbosch en zuster IJsendoorn morgen weer aan t werk. In het ziekenhuis waar we trots zijn op de ervaringen die we op doen!

Dikke knuffel

De sneeuwwitjes ( die al aardig bruin zijn)