week vijf!

Onze vijfde week al weer:
In onze vierde week op donderdag had ook suus haar tussenevaluatie. En ook iedreen mag trots zijn op haar want ze had voor haar beroepshouding, werkhouding en eigen leerproces een 7.
Op donderdag hebben Melanie en Mirjam weekend, Suzanne zal vrijdag moeten werken om dagen in te halen.
Het weer zit op vrijdag niet zo mee. De hele week komt het ook hier met bakken uit de lucht vallen. Weer om te genieten van de Surinaamse zon zit er dan voor ons niet in op onze eerste weekend dag. Melanie en Mirjam besluiten om naar de stad te gaan. Suzanne wil heel graag op 31 maart een hangmat voor haar verjaardag. En ze weet ook dat ze er 1 krijgt. Naar lang dubben en zoeken hebben Melanie en Mirjam een hele mooie uitgekozen, maar welke kleur het uiteindelijk is geworden zal ook voor jullie een verrassing blijven tot 31 maart, want dan is Suzanne pas jarig.

Op donderdag middag hebben we onze eerste trip geboekt!!
En zaterdag is het dan zover, met de korte broek aan en onze rugtas op de rug staan we om 8.45 uur op het afgesproken punt, samen met nog 3 andere leuke meiden en 4 beaarden vertrekken we met een busje naar een haventje buiten de stad. Over een hobbelweg, hobbelweg, zandweg, zandweg, gat in de weg ( denkend aan wat we vroeger bij oma op schoot deden) komen we bij de haven aan. We zullen naar de overkant varen van de suriname rivier. Daar zullen we een bezoekje brengen aan Nieuw Amsterdam. Een oud dorpje, met mooie huizen en een oude gevangenis die tot 1980 is gebruikt met isoleercellen… (jaaa we hebben goed opgelegd tijdens de uitleg, wat we drie jaar geleden nog echt niet interessant hadden gevonden, stonden we nu met open oren aan te horen.)
Maar als we nog maar net in het houten bootje zitten, zegt de gids heel droog, kijk aan uw linker hand ziet u dolfijnen…. Huh?????????? Met ons fototoestel bijna buiten boord hebben we zo’n 30 foto’s geschoten waarvan op misschien 2 een vin van een dolfijn staat, hebben we er echt zo’n 20 gezien.
In nieuw Amsterdam krijgen we een rondleiding, een aardige gids die alle tijd heeft verteld ons van alles. Maar de meeste indruk doen we toch wel op bij de gevangenis. Een donker hok van 1 bij 3, met een gat voor 5 cm dag licht was de cel, geen bed, helemaal niets, de deur wordt voor ons dicht gedaan en het is echt pikke donker. Je zou er bijna claustrofobie van krijgen.

Onze trip gaat verder met een bezoek aan de vishaven en daar een uur gewacht te hebben op ons bootje varen we door naar Frederiksdorp. Een heel mooi maar klein dorpje, waar we een lekker lunch krijgen, bestaande uit nasi, bami, verse groente, komkommer en een kip.
We gaan veder wandelen en wandelen en wandelen…. Niet erg hartstikke leuk, maar het was wel bijna 40 graden. Maar goed, we genieten en we blijven foto’s maken. We varen naar de laatste plantage. Rust en Werk.
Letterlijk wordt hier gewerkt en gerust, want de mensen die hier wonen werken 7 maanden per jaar van februari t/m augustus kei hard. In dit dorp komen alle garnalen die worden gevangen. Die worden dan gepeld door de vrouwen in het dorp. Stikken en goor, bah drogend in de zon met bijna meer vliegen dan garnalen doen ze de hele dag en avond niets anders dan pellen. Wel geweldig om het gezien te hebben. We zijn moe en dorstig en zijn blij als we de boot in gaan om lekker een koud drankje te drinken.
Het was een geweldige dag! Echt genoten en gelachen. Wat kun je toch lol hebben om bejaarden… nee we hebben ze niet uitgelachen, maar echt komisch om te zien dat alles wat werd verteld door de gids opgeschreven werd door een vrouw en dat we steeds op haar moesten wachten, omdat ze nog niet klaar was. En dan enig…………., van die hoog opgetrokken sokken in schoenen met een korte broek er boven.
Een hele mooie dag, zeker de moeite, de tijd en ons geld waard. Een leuke trip waar er hopelijk nog velen op zullen volgen.
Maar onze zaterdag is nog niet voorij. Vanaf een van de eerste dagen hebben we 2 aardige jongens ontmoet, Robbin en Pieter die hier beide waren om les te geven op een school.
We hebben een leuk contact met ze gehad en zondag zijn ze vertrokken. Op zaterdag avond zijn we uitgenodigd bij hun thuis voor een afscheidsfeestje. Robbin heeft ook familie hier wonen, een gezellige avond is het met Surinaamse en Nederlandse mensen. De afsluiting van de zaterdagavond begint in **De Starz**, waar die ook eindigt. Een avondje lol hebben we met Robbin en Pieter en de jongens uit het leger die we vorige week tegen waren gekomen op white beach.
Zondag gaan we zwemmen ook daar zijn de jongens van het leger, voor het laatst want zondag om 17.00 uur vertrekken ze weer.
Vroeg naar bed zijn we gegaan op zondag want vandaag maandag zijn we weer druk aan de bak geweest.
Het is echt leuk in het ziekenhuis, iedere dag staan we weer vol verbazing hoe dingen gaan hier en hoe ze er mee opgaan, maar het is zo’n mooie ervaring, en waar we nog steeds zo trots op zijn. Want wie kan nou zeggen dat die op z’n fietsen elke morgen door Paramaribo fietst om naar een ziekenhuis te gaan om daar te werken?

We kijken er wel naar uit om ons nu te gaan oriënteren op andere afdelingen. En 10 weken, ook omdat we er op ons hebben ingesteld is denk ik wel lang genoeg. Je weet aardig snel hoe en andere cultuur is, hoe ze met je omgaan en wat je kan verwachten en dat was ons grootse leerdoel van onze reis. Omgaan met een andere cultuur.
Ook al lijkt het soms of we hier alleen maar vakantie vieren, 4 dagen per week werken we echt hard. Want zo’n blonde Hollandse tante is een prima loopjongetje hier hoor!

Wat we aankomend weekend gaan doen zijn we nog niet helemaal over uit.
Eerst werken en we zien wel, we zien wel echt de mentaliteit van hier NO SPANG!
Maak je niet druk of maak je geen zorgen.

Dus voor jullie allemaal no spang voor deze week

Liefs Melanie, Suzanne en Mirjam